اقتصاد ایران بالاتر از عربستان

چندی پیش عدهای از نمایندگان مجلس طرحی با عنوان «حفظ و صیانت از جنگلها» پیشنهاد و هدف آن را حفاظت، جلوگیری از تخریب جنگل و قاچاق چوب مطرح کردند. در این طرح پیشبینی شده که هیچ درختی تا ۵ سال آینده از جنگلهای کشور قطع نشود. اما به تازگی این طرح توسط کمیسیون کشاورزی مجلس رد و این موضوع با واکنشهای مختلفی روبهرو شد. اغلب کارشناسان منابع طبیعی رد چنین طرحی را تهدید جنگلهای کشور میدانند. بر اساس تصویربرداریهای هوایی مساحت جنگلهای شمال ایران طی ۶۰ سال گذشته به کمتر از نصف رسیده است و سالانه یک تا دو درصد از مساحت خود را از دست میدهند. شما جزو موافقان سرسخت ممنوعیت بهرهبرداری از جنگلهای شمال به شمار میآیید. مخالفت ما با بهرهبرداری به شکل چوب از جنگل است، حال آنکه طرحهای جنگلداری به معنای تولید چوب نیستند بلکه به معنای پرورش جنگل هستند. در حال حاضر بهرهبرداری بر اساس کتابچههای طرح تولید چوب، چگونگی و میزان برداشت تعریف شدهاند. در این کتابچهها اهداف یگانهای تعریف شده، در حالیکه طرحها باید بر اساس ظرفیت اکولوژیکی تنظیم شود.

محمد مصدق بعنوان نخستوزیر در سال ۱۹۵۱ اقدام به ملی سازی صنعت نفت ایران کرد. انگلستان با تحریم نفتی علیه این اقدام قیام کرد و سرانجام با حمایت ایالاتمتحده از کودتای موفق علیه نخستوزیر مصدق در سال ۱۹۵۳ حمایت کرد. پس از برکناری دولت منتخب دموکراتیک ایران، بین سالهای ۱۹۵۴ و ۱۹۶۰ رخدادهایی پیش آمد: افزایش سریع درآمد نفت و کمکهای مداوم خارجی غربی منجر به سرمایهگذاری بیشتر و رشد سریع اقتصادی در بخش دولت شد. سپس تورم افزایش یافته و ارزش پول ملی (ریال) کاهش یافت و کسری تجارت خارجی ایجاد شد. سیاستهای اقتصادی اجرا شده برای مقابله با این مشکلات منجر به کاهش نرخ رشد اقتصادی اسمی و درآمد سرانه تا سال ۱۹۶۱ شد. کشور ایران در پاسخ به این عقبنشینیها سومین برنامه توسعه اقتصادی خود را آغاز کرد (۱۹۶۲-۱۹۶۸). این برنامه با تأکید بر صنعتی شدن ریخته شده بود. سیاستهای جدید اقتصادی بهطور قابل توجهی نقش بخش خصوصی را تغییر داد.

طبق آمار سازمان برنامه، شاخص هزینه زندگی از عدد ۱۰۰ در سال ۱۳۴۹ به عدد ۱۲۶ در سال ۱۳۵۳، ۱۶۰ در سال ۱۳۵۴ و نهایتاً ۱۹۰ در سال ۱۳۵۵ رسید. این افزایش بهخصوص برای هزینهٔ خوراک و مسکن در شهرها بیشتر بود. به گزارش اکونومیست در سال ۱۳۵۵، هزینهٔ اجاره مسکن برای یک خانوار طبقه متوسط طی پنج سال ۳۰۰٪ افزایش داشت و هزینهٔ مسکن تا ۵۰٪ درآمد سالانهٔ آن خانوار را در بر میگرفت. حزب رستاخیز مسئولیت تورم شدید بین سالهای ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۵ را به گردن جامعهٔ تجاری انداخت و به سراغ مغازهداران و تجار خردهپا رفت. حزب با گشودن شعبههایی در بازار، بر قیمت بیشتر کالاها نظارت دقیقی اعمال کرد و برای کوتاه ساختن دست واسطهها و دلالان داخلی، میزان زیادی گندم، قند و شکر و گوشت وارد کرد. بدینسان رژیم با اعلان جنگ به بازار، به حوزهای حملهور شده بود که دولتهای پیشین، جرئت گام گذاشتن در آن را نداشتند.

». بهار نیوز. ۲۱ خرداد ۱۳۹۹. دریافتشده در ۳۱ مرداد ۱۳۹۹. ↑ ۹۹٫۰ ۹۹٫۱ «چرا شمار خودکشیهای طبقه فقیر در ایران افزایش یافتهاست؟ به جرم فقر، سرِ دارِ معیشت». روزنامه ابتکار. ۲۴ خرداد ۱۳۹۹. بایگانیشده از اصلی در ۲۴ اکتبر ۲۰۲۰. دریافتشده در ۳۱ مرداد ۱۳۹۹. ↑ «خودکشی در ایران دستمزد نابرابری». بیبیسی فارسی. ۲۵ مرداد ۱۳۹۹. دریافتشده در ۳۱ مرداد ۱۳۹۹. ↑ «یک «جانباز جنگ» در مقابل بنیاد شهید کرمانشاه خود را آتش زد». رادیو فردا. ۲۰ خرداد ۱۳۹۹. دریافتشده در ۳۱ مرداد ۱۳۹۹. ↑ «کارگری خود را کنار چاه نفت هویزه کشت». بیبیسی فارسی. ۲۲ خرداد ۱۳۹۹. دریافتشده در ۳۱ مرداد ۱۳۹۹. ↑ «کارگر جوان در میدان نفتی یادآوران در پی «عدم دریافت حقوق» خود را حلقآویز کرد». رادیو فردا. ۲۲ خرداد ۱۳۹۹. دریافتشده در ۳۱ مرداد ۱۳۹۹. ↑ «دلیل مرگ خودخواسته دانشآموز ۱۱ ساله «نداشتن گوشی هوشمند و ناتوانی مالی» بود». رادیو فردا. ۲۱ مهر ۱۳۹۹. دریافتشده در ۲۱ مهر ۱۳۹۹.